Dampo Awang

Dampo Awang

                Sam Po Kong utawa kang misuwur kanthi jeneng Dam Po Awang yaiku nduweni keturunan saka kaluwarga kang biasa. Sawise bapake kapundut, deweke urip karo ibuke. Ing sabanjure deweke kasil dadi wong sing sugih blegedhu lan misuwur karana kepinterane. Deweke ngrasa isin ngakoni ibune. Deweke ora gelem diarani anak saka randa kang ora duwe. Amarga kuwi, ibune dadi lara panggalihe lan nyumpahi Dam Po Awang yaiku manawa ing satengahing segara bakal kerem karo banda branane.

                Sam Po Kong sing maune anak yatim dadi wong sing sekti lan sugih kuwi, sawijining dina krungu kabar yen  ing pulau Jawa ana sunan kang asma Makdum Ibrahim sing pinter lan nduweni kasaktian. Banjur Sam Po Kong utawa Dam Po Awang nduweni greget lunga tumuju ing Jawa kanggo nemoni Sunan Makdum Ibrahim utawa kang misuwur kanthi asma Sunan Bonang. Tujuan Sam Po Kong yaiku pingin sinau kasaktiane Sunan Bonang uga pingin nyebarluaske usaha dagange ing pulau Jawa.

                Sawise rencana kanthi mateng, Sam Po Kong lunga nglayar tumuju ing pulo Jawa. Tujuan utamane yaiku panggonan Sunan Makdum Ibrahim utawa Sunan Bonang.  Ing satengahing mlakune arep nyedaki pesisir sing dituju, dumadakan ana angin kenceng. Kapal sing ditumpaki Sam Po Kong karo pangikute kocar kacir lan arep wae kerem. Saka kadadean kuwi temtu wae dagangan sing digawa tiba lan kerem ing segara. Nanging Sam po Kong ora nglokro. Pungkasane lakune tekan pesisir Rembang.

                Tumekane ing pesisir Rembang Sam Po Kong karo pangikute salah sijine yaiku Blacak Ngilo, age-age mudunake jangkar supaya kapale ora katut angin lan ombak. Nanging bareng jangkar didunke, dumadakan ana angin kenceng maneh teka. Kapal Sam Po Kong kagawa angin tumuju mangetan, Kapal kocar kacir kagawa angin. Ngadepi iku kabeh Sam Po Kong tumindak karo kabeh kekuatan batin kang diduweni ngupaya ngumpulake perangan-perangan praune kang kocar kacir mau. Pungkasane kang direwangi Blacak Ngilo, Sam Po Kong mlaku tumuju mangetan kanthi cara lumaku ing pinggir segara nganti tekan  ing pesisir Binangun. Lan kaleresan ing pesisir Binangun iki Sam Po Kong nemu layar praune. Jangkar kang didunke saka praune mung ditinggal wae ana ing pinggir pesisir segara Rembang. Jaman ndisik rikala Taman Kartini dibangun Pamerintah jaman Walanda, Jangkar kasebut diselehake ing satengahing Taman Kartini, nanging saiki wis dipindahake ing panggonan khusus kang ana ing sakdhuwure segara pesisir Kartini Rembang.

                Saka crita mbiyen jangkar kuwi wujud wutuh  nanging saka Mbah Bening jangkar kasebut ana perangan sing dijupuk kanthi cara digraji kanggo gawe pusaka. Anehe, wektu pucuke jangkar iku digraji dumadakan wilayah kutha Rembang ana angin gedhe lan dadi peteng ndhedhet. Mengkono mau critane babagan jangkar kapal Sam Po Kong utawa Dam Po Awang ing pesisir Rembang kang saiki jangkare isih bisa didelok.

                Ngambali maneh ing lakune Sam Po Kong karo Blacak Ngilo. Tumekane ing pesisir Binangun, amarga Sam Po Kong yakin manawa layar sing ana ing kono kuwi yaiku layare dhewe. Sam Po Kong age-age njupuk layar kuwi. Nanging rikala niate durung kawujud dumadakan ana pawongan kang asma Ki Nagor sing menggak. Ki Nagor yaiku murid saka Sunan Bonang, banjur perang padu Sam Po Kong karo Ki Nagor.

                Perang padu Sam Po Kong lan Ki Nagor pungkasane dadi rame banget lan dirungu Sunan Bonang. Mula Sunan Bonang age-age rawuh ing panggonan kuwi. Lan pepanggihan iku ora disengaja Sunan Bonang karo Sam Po Kong bakal ketemu. Ing pepanggihan iku Sam Po Kong meksa arep njupuk layar lan ngincim arep mateni wong-wong sing ana ing panggonan kuwi.

Keprungu inciman kuwi Sunan Bonang nglerem amuke Sam Po Kong. Sunan Bonang banjur ngendikan, “Hei, Kisanak yen pancen kuwi layarmu ana ing kene, jupuken! Ing kene mung ana watu.” Wektu Sunan Bonang ngendikan kaya mau, dumadakan ana prastawa aneh kang dumadi. Layar duweke Sam Po Kong kang ana ing pinggir segara, banjur dadi watu werna putih. Nanging Sam Po Kong ora mung meneng, banjur Sam Po Kong age-age nggunakake kekuatan batin lan kanda, “Iku dudu watu putih, kuwi layar!” lan prastawa kuwi dumadi maneh. Dumadakan layar sing wujud watu putih dadi layar meneh. Saklorone padha ngarani “watu lan layar” sing dadi kasunyatan, mangkono trus nganti bola bali diomongke Sam Po Kong lan Sunan Bonang. Pungkasane wektu Sam Po Kong kliru niru Sunan Bonang yaiku watu, lan watu kuwi ora bisa malih maneh dadi layar. Nganti saiki watu kasebut isih tetep ana ing pesisir Binangun kanthi jeneng “watu layar”.

                Sakwise Sam Po Kong ora bisa ngowahi watu dadi layar meneh, deweke nembe ngaku yen Sunan Bonang pancen Sekti. Banjur deweke bali maneh ing Rembang. Sauntara kuwi Blacak Ngilo ora gelem nrima kalahe Sam Po Kong. Blacak Ngilo banjur ngajak adon ayam karo Sunan Bonang. Nanging ayam sing diadon kuwi ayam tiruan sing digawe saka kayu lan lemah. Blacak Ngilo nggawe ayam tiruan saka kayu, Manawa Sunan Bonang nggawe ayam tiruan saka lemah lempung. Ing acara adon ayam kasebut kang menang yaiku Sunan Bonang. Sabanjure panggonan kuwi dadi jeneng lapangan adon ayam nganti  saiki ana ing desa Bonang Kecamatan Lasem Kabupaten Rembang.

                Sauntara kuwi panggonan watu layar ing pesisir Binangun iku, ndisik saka kadohan katon warna putih kaya layar. Nanging saiki watu kapur kuwi wis akeh suket-suket kang dhuwure ana humus kang kagawa banyu saka gunung. Miturut kepercayaan warga ing kono watu kuwi nduweni kramat. Sapa sing bisa mbalang watu saka dalan gedhe nganti tekan pucuking watu layar kuwi, mula wong kang mbalang kasebut mesti kawujud pangarepe. Amarga kramate watu layar kasebut, watu sing liwat nduwure dadi ora ana bobote. Mula Manawa ana wong sing mbalang watu tumuju watu layar kasebut ora bakal bisa nglewati pucuke. Kajaba wong-wong sing entuk kramat dhewe. Mangkono kuwi crita kang jangkep babagan petualangan Sam Po Kong utawa Dam Po Awang kang ketemu lan adon kapenteran karo Sunan Bonang. Bener utawa orane, amarga kuwi mung crita saka wong-wong kang sabanjure manut para pamaos sing mbiji.