Selasa, 17 Desember 2013

Legenda Jaka Poleng

Kacarita ana wong enom bagus tur gagah, jenenge Laksito. Laksito pegaweyane ngopeni jarane bupati Brebes. Kanjeng Bupati seneng karo asil kerjane Laksito sing sregep lan resikan.
Ing sawijining waktu, kaya padhatan, Laksito menyang sawah saprelu golek suket kanggo pakane Gambir, jarane Kanjeng Bupati. “Bi, nyong maring sawah disit ya!” Laksito gemboran pamit karo Bi Ojah, bature Kanjeng Bupati sing lagi uprak-uprek ing pawon.”Iya cah bagus, ati-ati yah?!” bibine mangsuli karo isih ibut uprak-uprek, ora nglinguk maring Laksito.
Nggawa arit karo karung, Laksito mlaku ngecak galengane sawah saprelu golet suket-suket sing rungseb tur ijo. Anjog ning lapangan, dheweke mbatin, “Ehm, ning kene kyeeh sukete ijo-ijo nemen, mesti si Genta dokoh mangane.” Terus Laksito wiwit mbabadi suket-suket sing ana ing ngarepane. Sapisan-pisan, Laksito ngusapi keringet ning batuke sing dleweran nganggo tangane. Laksito terus mbabadi suket kaya ora duwe kesel.
Sawise olih suket sakarung kebek, Laksito kaya biyasane ngaso sangisore wit gedhe. Diombe banyu kendi sing digawa saka ngumah. Keringete gemrobyos seawak sekojur. Laksito leyeh-leyeh, gelelengan karo kipas-kipas nganggo godhong jati sing tiba sekang uwite.
Nalika Laksito arep merem, dheweke weruh ana ula poleng sing ana mahkota emase ning endhase. Laksito dadi penasaran, ngetutna ula kuwe. Kanthi lon-lonan Laksito mlaku supaya ora diweruhi ula kuwe. Ula kuwe akhire mandheg neng rerungseban. Laksito melu mandeg. Mripate mentheleng mandengi ula poleng sing lagi nglungsumi. Pirang menit sabanjure, akhire kulite ula kuwe nglocop. Laksioto nyedhaki papan nggone ula mau nglungsumi ning ula kuwe lunga. Terus kulit ula poleng mau dening Laksito dijukut. Laksito banjur balik maning neng panggonan golek sukete lan nerusna pegaweane amarga paling ora kudu entuk rong karung kanggo makani Si Gambir.”Uh, akhire rampung tur kebek juga. Balik ah, wis ngelih.” laksito mbatin karo naleni karung loro kuwe. Sawise Laksito ngasoh sedelat banjur bali menyang omah.
-~=oOo=~-
“Bi, aku ngelih, Bi, pan mangan,” Laksito ngomong karo Bi Ojah. “Lha, To, kowen ning endi?” Bi Ojah gemboran amarga kaget. “Nyong ning iringane Bibi!” ujare Laksito eram.
“Aja guyonan lha, To.. Bibi ora weruh kowe neng kene,” Bi Ojah rada keweden.
“Nyong neng kene, Bi…” Laksito nyauti karo nyekeli tangane Bi Ojah.
Bi Ojah kaget ora kira-kira waktu ngerasakna tangane ana sing nyekeli tapi ora katon jruntunge. Bi Ojah langsung gemboran manjing ning padepokane Kanjeng Bupati, wadul karo kanjenge.
Ora suwe, Bi Ojah balik maning maring pawon karo Kanjeng Bupati.
Neng endhi, Bi?” takone Kanjeng Bupati penasaran karo ceritane Bi Ojah.
“Ampun Kanjeng, suarane neng kene miki.” Bi Ojah nyoba ngeyakinake Kanjeng Bupati

KUBURAN JOGED

Cariyos  punika kapendhet saking tlatah Dusun  Sendangmulyo , kecamatan  Tembalang   Kota  Semarang .
Cariyos punika mboten dipun mangertosi kala punapa kadadosanipun , ananging ngantos sapunika masyarakat wonten  ing tlatah punika taksih sami percados cariyos punika .
Cariyosipun makaten .
 Rikala tlatah Sendangmulyo taksih sepen , taksih arupi wana kathah wit – witan ingkang ageng . Tiyang – tiyang menawi badhe kekesahan mboten wantun piyambakan , amargi mergi ingkang dipun liwati sepen tur mboten rata ugi menawi ndalu peteng ndhedhet . Kejawi kawontenan ingkang taksih sepen amargi taksih arupi wana , wonten ing papan punika  ugi kathah begal , ingkang asring nyegat lan nyuwun kanthi  peksa dumateng sinten kemawon ingkang  ngliwati  mergi punika .
Pinuju ing salah satunggaling dinten ,  wonten ing papan punika , wonten rombongan ledhek  liwat . Rombongan punika nembe kemawon wangsul saking  tanggapan ing  sak kidulipun Sendangmulyo . Suwau rombongan punika radi rangu – rangu rikala badhe wangsul ngliwati mergi punika  , ananging mboten wonten mergi sanes , tur wekdal sampun saya  dalu . Kamangka dinten ngenjang  kedah ngayahi tanggapan   wonten ing panggenan sanes .
Golonging rembag , rombongan tetep wangsul dalu punika lan ngliwati mergi punika ugi .
Mboten antawis dangu saking papan  panggenan  ingkang nanggap , wonten mergi rombongan ledhek dipun cegat begal . Sedaya ingkang dipun bekta dipun suwun kanthi rudhapeksa . Ananging rombongan punika mboten gampil maringaken punapa ingkang dipun bekta , awit sedaya wau minangka piranti lan asillipun anggenipun nyambut damel .
Cekaking cariyos rombongan ledhek kawon , ingkang saya ndadosaken sedhih lan sungkawa , salah satunggaling Kenya saking rombongan ledhek wonten ingkang tiwas , nalika ndherek bandayuda ngukuhi punapa ingkang dipun bekta . Saksampunipun begal angsal punapa ingkang  dipun kersaaken , begal kesah nilaraken rombongan ledhek punika  tanpa nggadhahi raos welas .
Rombongan ledhek sami bingung kados pundi caranipun mbekta wangsul jisimipun kenya ingkang tiwas punika ,  kamangka griyanipun tebih .wonten salah satunggaling rombongan ingkang mrayogaaken  ,  saupami jisimipun kenya punika dipunsareaken wonten papan punika kemawon  ?  sak lajengipun  pamrayogi punika dipun sarujuki,  bilih jisimipun ingkang tiwas dipun sarekaken / dipun kubur wonten ing papan punika . Rombongan nglajengaken lelampahan malih .
Sak sampunipun kedadosan punika wonten ing dinten tartamtu  , menawi ndhalu watawis tabuh 01 .00  -  02.00  wonten ing papan punika asring kapireng swanten gamelan . Lajeng masyarakat wonten ing sak kupenge tlatah punika percados bilih swanten  gamelan punika  asalipun saking  kuburipun jogged ledhek punika . mila panggenan punika dipun wastani   “ KUBURAN JOGED  “ .
Leresipun papan punika wonten ing nglebetipun Lapangan Golf Sendangmulya , Tembalang , Semarang .
 Cariyos punika dipun andharaken dening :
 Bapak Nur Rohman  , yuswa  67 tahun  , ingkang dalemipun wonten ing Dusun Klipang / Dadapan  Kelurahan Sendangmulya ,  kecamatan Tembalang , Semarang .

KEDADEYAN DESA KEDUNGPANI

Kocap kacarita, jaman biyen ana kaluwarga kang uripe ana ing sapinggire alas karet lan alas jati. Alas mau katon peteng amarga wit-witane gedhe-gedhe lan singup. Ananging mbah  Sura lan bojone ora wedi. Deweke wis biasa urip ana ing pinggir alas mau.
Mbah Suro karo nyi Sabrang urip ayem tentrem , tansah antut runtut kaya mimi lan mintuna. Kaluwaga kuwi ora duwe tangga teparo, Panggaweyane mbah Sura tani, Saben esuk-esuk bubar subuh mbah Sura lunga menyang tegalan saperlu anggarap tanah kanggo nandur palawija, pari gaga lan sapanunggalane, nyi Sabrang biasane uga melu ngancani mbah Sura budhal bareng esuk jam lima uga
Ora kaya padatsabene. Esuk kuwi mbah Sura budhal menyang tegal dewekan, nggawa pacul lan arit piranti kanggo tetanen.nyi  Sabrang durung rampung anggone nggawe sarapan, mula ngomong marang mbah Sura yen bakal nyusul menyang  tegal  yen wis rampung masake utawa matengan.Mbah Sura budhal dewekan lewat sapinggiring ngalas tumuju tegal.
Ora let suwe nyi sabrang nyusul bojone menyang tegal. Nyi sabrang lewat pinggir dalan sing seje karo dalan kang dilewati mbah Suro saben dinane. Nyi Sabrang  mlaku alon –alon karo nyangking rantang kang isine sega, jangan  lan lawuh sacukupe kanggo sarapan mbah Suro lan nyi Sabrang dewe.
Nyi Sabrang  mlaku karo tekenan . Teken digunakake nalika mengko arep nyabrang kali kang ana kedunge. Ora nganti  rong jam suwene nyi Sabrang tekan sapinggire kedung.Nalika arep nyabrang Nyi Sabrang diendhekake karo pawongan. Pawongan mau takon marang Nyi Sabrang, “ Heh wong tuwa !, mandheka  dhisik “,apa sing tak gawa kuwi ?, Nyi Sabrang banjur noleh karo kandha, “ aku nggawa sarapan kanggo bojoku “,Begal mau banjur ngomong meneh, “ aku njaluk apa sing tak gawa kuwi, entuk tak jaluk, ora entuk tak rudapeksa  ! “. Nyi Sabrang ora menehake rantang mau, cekaking crita begal karo nyi Sebrang rebutan rantang kang isine sarapan kanggo mbah Suro. Gandeng  rebutan ana ing sisihe kedung mau, sega  kang digawa dening Nyi Sabrang numplak lan njegur ana kedung mau, Nyi Sabrang muntap marang begal kang ngadang lakune lan njaluk peksa apa kang digawa, mula teken sing dikecel dening nyi Sabrang digebugake marang begal mau. Durung nganti kena nang awake begal mau, teken direbut dening begal mau banjur  diuncalake ana liya desa, karo ngucap “ teken kang dakuncalalke  ana liya desa iku mbesuk bisa dadi pratanda yen desa kuwi suk yen ana rejane jaman tak jenengake desa “Gondoriya,suk masyarakate bakal urip makmur salawase”.Nyi Sabrang uga ora gelem kalah mula banjur melu ngomong, “ aku uga arep menehi tetenger yen mbesuk ana rejane jaman desa iki tak jenengake desa Kedungpane, amarga sega sing tak gawa numplak lan jegur ing kedung.
Begal mau banjur mlayu ninggalake Nyi Sabrang  menyang desa liya kang diarani desa Jatibarang. Nyi Sabrang nerusake laku nyusul bojone menyang tegalan. Sauwise tekan lan ketemu bojone Nyi Sabrang banjur crita yen deweke mentas diadang begal kang ngrebut sarapan kang digawa. Mbah Sura nampa lan narima apa kang dikandhakake  dening bojone mau. Wong loro mau banjur nggawe sarapan kanthi bakar pawetu ing tegalan kang ditandur karo mbah Suro.

DUMADOSIPUN KITHA PEKALONGAN

Ing wekdal rumuyin, wonten ing pesisir laut Jawa sisih ler tengah punika alas gung liwang Liwung, mboten wonten jalma manungsa ingkang wantun mios, Wontenipun naming sato kewan ingkang mbebayani kadosta, sawer, kemin, macan, tuwin wanara. Cariosipun wana punika kala wau dados keratoning bangsa lelembut. Katahah tiyang-tiyang winasis sakering tengenipun wana punika wau ingkang dipun sumurupi bilih panggenen punika arupi kitha ageng. Inggih wonten pekenipun, wonten perkantoranipun, ugi wonten pabrikipun ingkang buruhipun ugi kathah kados wonen ing alam nyata punika.
            Salah sawijining dinten, wonten piyantun ingkang badhe damel patilasan, mbenjing menawi wonten rejaning jaman kangge papan panggenan saputra-wayahipun. Papan ingkang sekaca punika inggih sakanan-keringipun wana punika.
Wana punika nminipun Wana Nggambiran, ingkang tetengeripun wit Gambir ingkang ageng lan dhoyong wonten sapinggiring lepen. Wit punika menawi dipunwawas saking tebih punika ketingal inggil piyambak. Awit agengipun ugi yuswanipun panic sampun sepuh sanget ngantos oyotipun mawon dumugi pertapanipun Ki Ageng Cempaluk ing Kesesi. Cekaking cariyos, piyantun ingkang kagungan penggalih badhe damel pertapan petilasan kala wau putranipun ki Ageng Cempaluk ing Kesesi ingkang mabagi bangsa lelembut ingkang nguwaosi wana pesisir pulo Jawa sisih ler punika kala wau.
            Bangsa lelembut punika wau ratunipun asma Ibu Dewi Lanjar, putra mantunipun Nyi Roro Kidul ingkang sampun kawentar nguwaosi pesisir Laut Jawa sisih kidul. Mboten gampil ngadhepi Dewi Lanjar , nanging kanthi kapitayan Ki Baureksa nguthik kapitayanipun Ibu Dewi Lanjar. Kanthi sarana pasa ngalong, Sukmanipun Ki Baureksa saged nguthik panguwaosipun Ibi dewi Lanjar. Kanthi ulat mantepipun Ki Bareksa punika kala wau saged nandhingi kawasisanipun Dewi Lanjar lan pungkasanipun ngidini mbikak alas Nggambiran kangge papan pertapanipun ugi papan dunungipun putra wayahipun Ki Baureksa. Papan punika lajeng dipunwastani Pekalongan.

DUMADINE PLEBURAN

Kutha Semarang iki biyen-biyene isih wujud alas gung liwang-liwung. Ana kaki-kaki lan nini-nini kang asmane Kyai Borang lan Nyai Borang kagungan putra jenenge Joko Tanduran. Ing sawijining dina Joko Tanduran lelunga nganti wengi ora mulih kamangka ora pamit marang wong tuwane. Kyai lan Nyai Borang banjur ngoleki anake nganti pirang-pirang dina. Anggone nggoleki putrane mlebu alas metu alas, munggah gumuk mudhun gumuk kanthi sedya ora bakal bali yen during ketemu putrane. Ing sadalan-dalan tansah dedonga nyenyuwun marang Kang Kuwasa muga-muga enggal ketemu putrane.
Nalika tekan ing gumuk dheweke ketemu wong lanang cacahe wolu lagi sengkut makarya. Wong wolu mau katon tata-tata arep ngedhegake wisma. Ing sacedhaking sendhang kang garing. Anehe wong-wong mau ora ana kang kumecap mula kanthi rangu-rangu Kyai Borang nyapa, “ Ki Sanak nyuwun pangapunten kula ngreridhu anggen Panjenengan nembe nambut kardi, kula badhe nyuwun pirsa punapa panjenengan pirsa lare jaler langkung mriki?” Pitakone Kyai Borang diwangsuli kanthi grapyak, “ o, inggih leres kala wau wonten lare langkung mriki, mugi-mugi leres punika wau putra panjenengan.” Kyai Borang ndeleng wong wolu mau kang gobyos kringete dleweran, dheweke banjur nawani banyu. Wong wolu mau nampik amarga Kyai Borang luwih mbutuhake banyu mau kanggo sangu nggoleki anake. Olehe nowak-nawakake kanthi adreng lan suka lila anggone menehi banyu, pungkasaning banyu katampa. Kyai Borang banjur diwenehi jeneng Sukalila. Kyai lan Nyai Borang didhawuhi bali neng omah wae, sebab putrane wis ana ngomah.
Mireng tembung kui mau Nyai Borang kang maune meneng dadi mesam-mesem sumringah cahyane, lebur rasa sedhihe dadi gumbira. Luwih-luwih sawise tumeka ing ngomah jebul wis ana putrane Joko Tanduran.
Dhaerah Kyai lan Nyai Borang banjur katelah jeneng Pleburan saka tembung lebur.Dene sendhang ing sacedhake wong wolu mau katelah Nadri Sendhang utawa Wanadri Sendhang. Wong wolu mau sejatine para wali kang bakal mbangun mejid kanthi ora ngucap. Gandheng wis njawab pitakone Kyai Borang, wong wolu dadi jugar ora sido mbangun mejid ing kono, ngaleh ing papan liya.

Share this:

Dampo Awang

Dampo Awang
                Sam Po Kong utawa kang misuwur kanthi jeneng Dam Po Awang yaiku nduweni keturunan saka kaluwarga kang biasa. Sawise bapake kapundut, deweke urip karo ibuke. Ing sabanjure deweke kasil dadi wong sing sugih blegedhu lan misuwur karana kepinterane. Deweke ngrasa isin ngakoni ibune. Deweke ora gelem diarani anak saka randa kang ora duwe. Amarga kuwi, ibune dadi lara panggalihe lan nyumpahi Dam Po Awang yaiku manawa ing satengahing segara bakal kerem karo banda branane.
                Sam Po Kong sing maune anak yatim dadi wong sing sekti lan sugih kuwi, sawijining dina krungu kabar yen  ing pulau Jawa ana sunan kang asma Makdum Ibrahim sing pinter lan nduweni kasaktian. Banjur Sam Po Kong utawa Dam Po Awang nduweni greget lunga tumuju ing Jawa kanggo nemoni Sunan Makdum Ibrahim utawa kang misuwur kanthi asma Sunan Bonang. Tujuan Sam Po Kong yaiku pingin sinau kasaktiane Sunan Bonang uga pingin nyebarluaske usaha dagange ing pulau Jawa.
                Sawise rencana kanthi mateng, Sam Po Kong lunga nglayar tumuju ing pulo Jawa. Tujuan utamane yaiku panggonan Sunan Makdum Ibrahim utawa Sunan Bonang.  Ing satengahing mlakune arep nyedaki pesisir sing dituju, dumadakan ana angin kenceng. Kapal sing ditumpaki Sam Po Kong karo pangikute kocar kacir lan arep wae kerem. Saka kadadean kuwi temtu wae dagangan sing digawa tiba lan kerem ing segara. Nanging Sam po Kong ora nglokro. Pungkasane lakune tekan pesisir Rembang.
                Tumekane ing pesisir Rembang Sam Po Kong karo pangikute salah sijine yaiku Blacak Ngilo, age-age mudunake jangkar supaya kapale ora katut angin lan ombak. Nanging bareng jangkar didunke, dumadakan ana angin kenceng maneh teka. Kapal Sam Po Kong kagawa angin tumuju mangetan, Kapal kocar kacir kagawa angin. Ngadepi iku kabeh Sam Po Kong tumindak karo kabeh kekuatan batin kang diduweni ngupaya ngumpulake perangan-perangan praune kang kocar kacir mau. Pungkasane kang direwangi Blacak Ngilo, Sam Po Kong mlaku tumuju mangetan kanthi cara lumaku ing pinggir segara nganti tekan  ing pesisir Binangun. Lan kaleresan ing pesisir Binangun iki Sam Po Kong nemu layar praune. Jangkar kang didunke saka praune mung ditinggal wae ana ing pinggir pesisir segara Rembang. Jaman ndisik rikala Taman Kartini dibangun Pamerintah jaman Walanda, Jangkar kasebut diselehake ing satengahing Taman Kartini, nanging saiki wis dipindahake ing panggonan khusus kang ana ing sakdhuwure segara pesisir Kartini Rembang.
                Saka crita mbiyen jangkar kuwi wujud wutuh  nanging saka Mbah Bening jangkar kasebut ana perangan sing dijupuk kanthi cara digraji kanggo gawe pusaka. Anehe, wektu pucuke jangkar iku digraji dumadakan wilayah kutha Rembang ana angin gedhe lan dadi peteng ndhedhet. Mengkono mau critane babagan jangkar kapal Sam Po Kong utawa Dam Po Awang ing pesisir Rembang kang saiki jangkare isih bisa didelok.
                Ngambali maneh ing lakune Sam Po Kong karo Blacak Ngilo. Tumekane ing pesisir Binangun, amarga Sam Po Kong yakin manawa layar sing ana ing kono kuwi yaiku layare dhewe. Sam Po Kong age-age njupuk layar kuwi. Nanging rikala niate durung kawujud dumadakan ana pawongan kang asma Ki Nagor sing menggak. Ki Nagor yaiku murid saka Sunan Bonang, banjur perang padu Sam Po Kong karo Ki Nagor.
                Perang padu Sam Po Kong lan Ki Nagor pungkasane dadi rame banget lan dirungu Sunan Bonang. Mula Sunan Bonang age-age rawuh ing panggonan kuwi. Lan pepanggihan iku ora disengaja Sunan Bonang karo Sam Po Kong bakal ketemu. Ing pepanggihan iku Sam Po Kong meksa arep njupuk layar lan ngincim arep mateni wong-wong sing ana ing panggonan kuwi.
Keprungu inciman kuwi Sunan Bonang nglerem amuke Sam Po Kong. Sunan Bonang banjur ngendikan, “Hei, Kisanak yen pancen kuwi layarmu ana ing kene, jupuken! Ing kene mung ana watu.” Wektu Sunan Bonang ngendikan kaya mau, dumadakan ana prastawa aneh kang dumadi. Layar duweke Sam Po Kong kang ana ing pinggir segara, banjur dadi watu werna putih. Nanging Sam Po Kong ora mung meneng, banjur Sam Po Kong age-age nggunakake kekuatan batin lan kanda, “Iku dudu watu putih, kuwi layar!” lan prastawa kuwi dumadi maneh. Dumadakan layar sing wujud watu putih dadi layar meneh. Saklorone padha ngarani “watu lan layar” sing dadi kasunyatan, mangkono trus nganti bola bali diomongke Sam Po Kong lan Sunan Bonang. Pungkasane wektu Sam Po Kong kliru niru Sunan Bonang yaiku watu, lan watu kuwi ora bisa malih maneh dadi layar. Nganti saiki watu kasebut isih tetep ana ing pesisir Binangun kanthi jeneng “watu layar”.
                Sakwise Sam Po Kong ora bisa ngowahi watu dadi layar meneh, deweke nembe ngaku yen Sunan Bonang pancen Sekti. Banjur deweke bali maneh ing Rembang. Sauntara kuwi Blacak Ngilo ora gelem nrima kalahe Sam Po Kong. Blacak Ngilo banjur ngajak adon ayam karo Sunan Bonang. Nanging ayam sing diadon kuwi ayam tiruan sing digawe saka kayu lan lemah. Blacak Ngilo nggawe ayam tiruan saka kayu, Manawa Sunan Bonang nggawe ayam tiruan saka lemah lempung. Ing acara adon ayam kasebut kang menang yaiku Sunan Bonang. Sabanjure panggonan kuwi dadi jeneng lapangan adon ayam nganti  saiki ana ing desa Bonang Kecamatan Lasem Kabupaten Rembang.
                Sauntara kuwi panggonan watu layar ing pesisir Binangun iku, ndisik saka kadohan katon warna putih kaya layar. Nanging saiki watu kapur kuwi wis akeh suket-suket kang dhuwure ana humus kang kagawa banyu saka gunung. Miturut kepercayaan warga ing kono watu kuwi nduweni kramat. Sapa sing bisa mbalang watu saka dalan gedhe nganti tekan pucuking watu layar kuwi, mula wong kang mbalang kasebut mesti kawujud pangarepe. Amarga kramate watu layar kasebut, watu sing liwat nduwure dadi ora ana bobote. Mula Manawa ana wong sing mbalang watu tumuju watu layar kasebut ora bakal bisa nglewati pucuke. Kajaba wong-wong sing entuk kramat dhewe. Mangkono kuwi crita kang jangkep babagan petualangan Sam Po Kong utawa Dam Po Awang kang ketemu lan adon kapenteran karo Sunan Bonang. Bener utawa orane, amarga kuwi mung crita saka wong-wong kang sabanjure manut para pamaos sing mbiji.

BRANDHAL NOYO GIMBAL

Noyo gimbal kuwi sawijining brandhal ing laladan Rembang. Sabenere jenenge ora Noyo Gimbal, nanging Noyo sentika. Amarga rambute dawa tur ora kaurus kaya wulu wedhus mula  wong-wong padha ngundang Noyo Gimbal.Kena apa kok Noyo Gimbal dadi brandhal? Critana mengkene.
Noyo Sentika ya Noyo Gimbal ing wektu kuwi sawijining sesepuh desa ing desa Kapasan kecamatan Sulang, sing gething banget karo penjajah Landa. Ing sawijining dina Noyo Sentika katimbalan ngadhep dening Wedana Sulang. Sawise ngadhep,dheweke diprentah dening Wedana Sulang bebarengan karo masyarakat Kapasan nandur janggleng. Janggleng kuwi wit jati kang lagi thukul,dene mengko yen wis gedhe kudu dipasrahake marang panguasa Landa. Noyo Sentika puguh ora gelem nindakae dhawuhe Wedana Sulang, saengga kekarone nuli padha padudon  nganti Wedana Sulang tumekaning pati. Wiwit dina kuwi Noyo Gimbal dadi buron panguasa Landa.
Ngelingi dheweke saiki dadi buron, mula Noyo Gimbal enggal mlayu lan nyaru dadi rakyat biasa ing sadhengah papan.ing pangumbarane dheweke tansah ngajak pandhereke perang nglawan Landa.
Ora krasa pangumbarane Noyo Gimbal lan pendhereke tekan sawijining papan ing lor Sulang. Ing kono Noyo Gimbal nemokake akeh suket kang malang ing tengah dalan. Noyo Gimbal banjur ngendika, “ lho rumput kok malang ing tengah dalan,mbesuk yen ana rejaning jaman desa iki dakjenengke RUMBUT MALANG”. Saiki desa rumbut malang mapan ing saelore Sulang.
Ing Rumbut Malang iki anggone nyaru Noyo Gimbal dikonangi dening pendhereke Pangeran Sido laut kang wektu kuwi minangka Bupati Rembang. Enggal wae Noyo Gimbal sapendhereke nerusake laku menyang ngetan. Tekan sawijining panggonan Sing akeh tanduran gedhang, dheweke leren ngaso dhisik.Sawise dadi papan sing rame, papan kuwi dadi desa “Gedhangan”.
Sawise ilang sayahe,Noyo Gimbal lan pendhereke nerusake laku ngalor,nganti tekan pinggir segara..Noyo Gimbal eram merga akeh wong golek tirem,kamangka ing segara lak akeh banget iwake kok malah pilih golek tirem. Kanggo pangeling-eling, yen ana rejaning jaman Panggonan iku dijenengke desa TIREMAN, saka tembung tirem.
Panguasa Landa kang tansah golek sisik melik kanggo ngrangket Noyo Gimbal,banjur utusan Demang Waru,kang sabanjure bisa nemokake Noyo Gimbal banjur dadi perang ing antarane wong loro kuwi. Pungkasane Demang waru unggul ing yuda.Noyo Gimbal arep dikepruk nganggo gada, nanging sadurunge sida ngepruk,niat kuwi diwurungake nalika weruh Noyo Gimbal sedulur sapegurone dhewe. Kanggo pangeling-eling panggonan kuwi sateruse dijenengake desa GODO.
Meruhi Demang Waru wurung ngrangket Noyo Gimbal, panguasa Landa murina.banjur prentah marang Bupati Rembang kanggo ngrangket kekarone. Ananging sadurunge bisa ngrangket kekarone wis ilang ora ana sing meruhi. Panggonan kanggo ngilang kekarone ngalih dadi panggonan suwung kang diarani “ Tegal Sekethik “.Panggonan iki miturut warga sakupenge saiki dadi panggonan kang wingit lan kerep kanggo nenepi.

ASAL-USULIPUN RAWA PENING

Ngasem menika nami dhusun ingkang kalebet wewengkon Kecamatan Ambarawa, Kabupaten Semarang. Kacariyos ing Ngasem wonten padhepokan kondhang. Sedaya puthut lan endhang sebatan kangge murid jaler lan estri sami mongkog manahipun pikantuk tuladha saking guru ingkang asma Ki Hajar Salokantara. Ki Hajar kagungan budi wicaksana. Dene muridipun nama Ni Endhang Ariwulan ingkang elok lan ayu.
Satunggaling dinten Ni Endhang bingung pados peso ingkang biyasanipun kangge nyigar pinang ingkang badhe dipuncawisake kangge sesajen wayah dalu. Kanthi ati kapeksa, piyambakipun matur dhateng Ki Hajar supados kersa ngampili peso. Ki Hajar kaget, nanging amargi sampun mepet wekdalipun, peso wau dipunparingaken kanthi wanti-wanti supados ngatos-atos lan sampun ngantos peso kaselehaken ing pangkon.
Nanging Ni Endhang kesupen. Peso kaselehaken wonten pangkonipun. Sanalika peso ical. Ni Endhang ngadhep Ki Hajar rumaos lepat, nanging ingkang dipunlapuri boten duka.
Sawetawis dinten, Ngasem geger amargi Ni Endhang Ariwulan nggarbeni. Ki Hajar Salokantara banjur dhawuh Ni Endhang ngadhep. Ki Hajar badhe tapa brata ing Redi Telamaya lan maringi pirantiawujud gentha utawa klinthingan ingkang badhe migunani kangge jabang bayi.
Boten dangu jabang bayi lair awujud naga. Nanging polahipun kados jabang bayi sanes, saged nangis lan ngucap. Wingka katon kencana, jabang bayi wau tetep dipunopeni kanthi asih tresna ngantos dewasa. Warga ingkang sumerep naga menika boten telas-telas anggenipun ngawon-awon.
Naga ingkang sampun dewasa kalawau ing satunggaling dinten nyuwun priksa dhumateng Ni Endhang, sinten sejatosipun bapakipun, Ni Endhang maringi priksa menawi Ki Hajar menika bapakipun ingkang saweg tapa brata ing Redi Telamaya.
Naga lajeng mbekta klinthingan, nusul ing Telamaya. Ni Endhang saking katebihan ngetutaken. Naga wau medal lepen ingkang dawa, leren ing ngandhap selo, ingkang samenika dipunwastani selo sisik lan nerasaken lampah ngambah rawa, salajengipun liwat Kaligung, lerem malih ing satunggaling selo ingkang nama Sela Gombak.
Boten kesupen naga wau ngginakaken klinthinganipun.Ingkang sami sumerep lan mireng klinthinganipun naga ingkang ngangge sumping menika lajeng marabi Baru Klinthingan utawi Baru Klinthing.
Saking dinten, wulan lan taun sampun dipunlangkungi, Baru Klinthing dereng saged manggihaken panggenanipun Ki hajar Salokantara. Malah samenika kendha boten gadhah daya. Nanging saking katebihan mireng kidung lamat-lamat kados kidungipun Ni Endhang Ariwulan.
Saking ketebihan Ni Endhang ngetutaken Baru Klinthing ingkang sampun manggihaken papanipun Ki Hajar Salokantara, lajeng manggen ing Sepakung. Ni Endhang mapan ing celak sendhang. Sendhang menika lajeng kasebat Sendhang Ari Wulana.
Ing pertapaan Telamaya, Ki hajar kaget mriksani naga ingkang dumugi lajeng manthuk-manthuk ngormati ing sangajengipun. Ki hajar pirsa menawi naga kalawau sanes naga ingkang ala, nanging naga ingkang gadhah manah becik. Naga wau lajeng matur dhumateng Ki hajar Salokantara. Saya kaget Ki Hajar, amargi boten nginten menawi naga wau saged wicanten.
Naga lajeng nyuwun pirsa, menapa leres menika dhusun Telamaya, pertapanipun Ki Hajar Salokantara. Ki hajar ngleresaken. Baru Klinthing bingah, lajeng matur menawi Ki hajar menika tiyang sepuhipun ingkang sampun dangu dipunpadosi ing paran. Boten kesupen Baru Klinthing lajeng sujud. Ki Hajar dereng pitados saestu, mila lajeng maringi pitakenan dhumateng Baru Klinthing sinten ibunipunlan saking pundi papan dunungipun. Baru Klinthing caos wangsulan  menawi ibunipun asma Ni Endhang Ariwulan saking Ngasem. Ugi boten kesupen Baru Klinthing nedahaken klinthingan tilaranipun Ki hajar Salokantara.
Ki Hajar ngendika menawi klinthingan menika dereng cekap, amarga ing donya menika boten wonten ingkang gampil, nanging kedah wonten lelabetan lan kedah wonten panebusanipu. Supados saged dipunanggep putranipun Ki hajar, Baru Klinthing kedah nglampahi laku tarak brata. Laku tarak brata menika mlungkeri Redi Kendhil ngantos tepung galang.Tanpa dipunmangertosi Baru Klinthing, Ki hajar ngetutaken saking wingking.Baru klinthing lajeng mlungkeri Gunung Kendhil ingkang dipundhawuhaken Ki Hajar, nanging sirah lan buntutipun boten tempuk, kirang sakilan. Pungkasanipun Baru Klinthing nyambung ngangge ilatipun. Ki Hajar lajeng medal mlumpat mungkes ilat menika.
Baru Klinthing kelaran nanging lajeng lerem manahipun. Ki Hajar maringi priksa menawi kekiranganipun boten saged dipuntutupi ngangge ilat, amargi ilat menika pusaka ingkang ampuh boten wonten tandhingipun. Ilat, jembare mung sawelat, nanging darbe khasiyat. Yen pinuju nuju prana, bisa amemikat, yen tan pener, bisa gawe getering jagad, “pratelane Ki hajar.
Baru Klinthing lajeng nerasaken tarak brata lan ilatipun kedamel pusaka ingkang awujud tombak Kyai Baru Klinthing
Dinten, wulan, lan taun sampun kawuri, badanipun Baru Klinthing ingkang mlukeri redi sampun boten ketingal. Ingkang ketingal namung suket lan wit-witan ingkang ageng ing wana. Ki Hajar lajeng manggihi Ni Endhang, maringi priksa supados Ni Endhang mapakaken putranipun Baru Klinthing ing Dhusun Pathok menika kanthi laku ngrame.Pathok dhusun ingkang gemah ripah loh jinawi, nanging warganipun boten gadhah raos syukur.
Wekdal menika warga Pathok nembe ngawontenaken pista panen raya. Salah satunggalipun warga ingkang badhe mecah woh pinang kangge campuran susur, anggenipun mecah dipuntataki wit ingkang sepuh lan cemeng sanget. Jebul kajeng wau badanipun naga ingkang nama Baru Klinthing.
Naga lajeng dipunkethok-kethok kangge pista. Boten kanyana-nyana sukma Baru Klinthing ngetutaken warga ingkang mantuk sarana njilma dados pemudha bagus, gagah nanging reged. Namanipun Jaka bandung. Nalika pista pemudha wau nyuwun pangan nanging dipunsingkang-singkang. Pungkasanipun pemudha wau malah dipunsukani piwulang dening mbok randha ingkang asma Ni Endhang Ariwulana. Sasampunipun nedha lan criyos, jaka kalawau nilar pesen menawi mangke wonten swanten gumuruh simbok kedah mlebet lesung mbekta enthong lan sangu saprelunipun
Jaka Bandung lajeng wangsul malih ing salebeting pistanipun para warga lan nyobi nyuwun tedhan malih.Nanging malah dipuntampik lan dipunisin-isin. Mila jaka nantang sinten ingkang saged njabut sada wau badhe dipunsembah ping pitu. Nanging boten wonten setunggal-setunggala ingkang saged.
Jaka bandung ingkang lajeng njabut sada wau. Sakala toya nyembur saking siti sakathah-kathahipun, njalari banjir bandhang ngelebaken dhusun saisinipun.
Siti ingkang katut amargi sada dipunjabut dipununcalaken mengaler lan malih rupi dados redi alit ingkang aran Gunung Kendhalisada. Semanten ugi dhusun ingkang keleb amargi lumebering toya tilas sada, lajeng dados tlaga ingkang bening toyanipun, ingkang katelah Rawa bening ingkan samenika kasebat Rawa Pening.

ASAL-USUL DESA SONDOKORO

ASAL-USUL DESA SONDOKORO,
 CIKAL BAKAL ARAN TASIKMADU, KARANGANYAR
Pabrik gula Tasikmadu iku katon apik. Tembok bangunane kuat diubengi ngrembuyunge wit-witan kang gedhe-gedhe. Pabrik gubahane Mangkunegoro IV iku mapan ing sisih kulon lereng Gunung Lawu kang jarake kira-kira 15 km saka kutha Solo.  Miturut sejarah cikal bakal aran Tasikmadu yaiku sawijining desa aran Sondokoro, simbol kisah dramatik tragis pawongan loro seperguruan, Sondo lan Koro.
            Jaman samono Ki Plapar kawentar luhuring budi, arif, lan sekti mandraguna. Sanajan rambute putih, kulite keriput, dheweke isih bisa mlaku tanpa nganggo tongkat.  Sorot netrane kebak kawibawan. Pakulinan mlaku adoh lan ngrasakake hawa esuk wiwit enom ing saben dinane ndadekake Ki Plapar ora katon tuwa.
            Hawa ing pletheking fajar sansaya adhem. Ing Padhepokan Padas Plapar, puluhan murid wis padha latihan kanuragan kang dipandhegani dening Ki Plapar. Saben dina Ki Plapar nggembleng para muride babagan ilmu jagat diri kanthi pangajab mbesuke bisaa mbelani lan ngayomi rakyat saka angkara murka. Saya suwe Padhepokan Padas Plapar sansaya kawentar ing liya desa malahan nganti tumekaning wewengkon Jawadwipa.
            Ing sisih burine bukit Padhepokan Padas Plapar, ana sawijining pawongan bagus lagi negor wit trembesi nganggo kapak. Saka garis-garis otot kulite, katon isih puluhan taun umure. “Prak… prak… prak”. Kayu kang diametere puluhan sentimeter iku bakal dadi kayu bakar ing pawon sedhela maneh. Pawongan iku sregep tandang gawe lan seneng tetulung saengga disenengi wong-wong ing kampunge. Wiwit cilik dheweke diundang Sondo utawa Sondong. Sondo tansah kepengin nyenengake wong tuwane.
            Nalika samono Sondo mlebu alas Padas  kang kondhang angkere, rungkut, lan akeh kewan alas kang galak. Hawane peteng, angine banter, lan swarane bledheg pating gleger. Dumadakan, ana pawongan njaluk pitulungan sajroning alas mau. Sondo banjur nggoleki sumbere swara iku. Sepira kagete bareng weruh pawongan iku, jebule Koro kancane dhewe lagi pringisan gobres getih. Sondo banjur ngulungake wedang putih sing digawa lan enggal-enggal nambani tatune Koro sing lara. Sondo lan Koro iku pancen kanca raket wiwit cilik.  Wong loro mau kerep mlebu metu tlusukan alas. Lan kekarone duweni pepinginan dadi satria bisa ilmu silat kanggo kemajuan desane.
Nalika Sondo lan Koro lagi rembugan, dumakan salah sijine murid Ki Plapar teka lan ndhawuhi supaya gelem maguru ing Padhepokan Padas Plapar. Kekarone sarujuk lan wekasane dadi muride Ki Plapar kang pinunjul. Saya suwe ngelmune tambah dhuwur. Sondo lan Koro bali ing desane. Kekarone dadi panutan ing desane. Sondo duwe garwa lan mbangun desa liya, semono uga Koro.
Ing sawijining dina putrine Kyai Sondo kang aran Sri Widowati ketemu Tumenggung Joyo Lelono kang lagi mburu kijang ana tengah alas. Tumenggung Joyo Lelono duwe pepenginan nggarwa Sri Widowati, sabanjure ora let suwe nglamar putrine Kyai Sondo mau. Tumenggung Joyo Lelono seneng banget atine awit Kyai Sondo nyarujuki panglamare lan wis katemtokake dina nikahe yaiku Senen Legi.
Tumenggung Joyo Lelono banjur mlebu alas maneh beburu kijang incerane. Nalika arep manah kijang mau dumadakan tumeka bayangan wong wadon kang ayu rupane. Dheweke ngira yen pawongan iku Sri Widowati. Nanging nalika ditututi nganti tumeka omahe, pranyata pawongan iku putrine Kyai Koro. Kaya-kaya lali pinangane Sri Widowati, Tumenggung Joyo Lelono  nglamar putri mau lan Kyai Koro nyarujuki.
Dina candhake, Kyai Koro ndhawuhi putrine ing daleme Kyai Sondo. Putrine pancen akrab karo Sri Widowati. Kekarone katon padha ayune, sregep, lan manut dhawuhe wong tuwa. Nalika padha tukar seserepan ngenani pemudha, kekarone kaget pranyata dilamar dening pemudha kang padha yaiku Tumenggung Joyo Lelono. Pungkasane, prakara iku ndandekake congkrahe Kyai Sondo lan Kyai Koro, sing maune memitran kenthel saiki memungsuhan.
Perang klakon kedadeyan. Kyai Sondo rumasa ajining dhirine diidak-idak lan Kyai Koro rumasa pacangane anake direbut Sri Widowati. Kekarone padha muntap, adu kadigdayan lan kasekten nganti pirang-pirang dina. Para warga desa ora ana sing wani misah lan nengahi pendhekar sakloron mau. Para putrine uga ora bisa menggak wong tuwane, anane mung wedi lan padha tangisan. Telung minggu suwene pendhekar sakloron tansah ngumbar hawa nepsu angkara murka lan nglalekake anggone memitran, paseduluran nalika nalika samono. Genep 40 dina 40 bengi, keajaiban klakon. Kyai Sondo lan Koro klelep njroning bumi. Ora ana sing kalah lan ra ana sing dadi pemenang, amarga kekarone padha digdayane. Babar pisan ora ana sing mangerteni ing ngendi musprane lan dununge wong sekti sakloron mau saiki.
Sabanjure, papan pertempuran pendhekar sakloron mau kang dadi cikal bakal Desa Sondokoro,  gabungan antane jeneng loro yaiku Sondo lan Koro. Ing wektu candhake, KPAA Mangkunegoro IV ngowahi Sondokoro dadi Tasikmadu kanthi pangajab asil gula saka pabrik diiripake danau madu. Nganti saprene, pabrik kang dadi andhalan lan bombonge warga Karanganyar, Jawa Tengah, iki isih produktif. Kebanggaan liyane, kapemilikan pabrik  tuwa iki ora nate kesenggol dening campur tangan pihak asing nanging tansah dikelola dening warga pribumi desane dhewe.
Sajroning perkembangan jaman, Tasikmadu didadekakke minangka jeneng kecamatan ing Kabupaten Karanganyar. Dene Sondoro  saiki kawentar minangka aran papan wisata lan taman rekreasi sing ana lingkungan Pabrik Gula Tasikmadu. Ing area rekreasi iku, ana kolam renang Sri Widowati  – jeneng kang dijupuk saka putri Kyai Sondo. Wondene petilasan Sondokoro dhewe dipercaya dumunung ing sisih kidule kolam renang mau.

Asal- usule Kutha Kaliwungu ana ing Kabupaten Kendal

  Asal-usule jeneng KuthaKaliwungu iku miturut cerita turun temurun saka getihe Sunan Katong lan Pangeran Pakuwojo kang blaber ana ing kali lan banyu kali mau wernane malih wungu. Ceritane Sunan katong iku petinggi ana ing sawijining kerajaan saka negeri cina, teka ana ing tlatah kaliwungu arep nyebarake agama islam ing Kaliwungu. Dene Pangeran Pakuwojo iku uga mantan petinggi Kadipaten bawah  kerajaan majapahit kanggo tlatah Kendal/Kaliwungu ing wektu kuwi. Ana ing sawijining dina antarane Sunan Katong lan Pangeran Pakuwojo ana kesalah-pahaman. Pangeran Pakuwojo nesu ora karu-karuan marang anak wadone kang ora gelem miturit apa karepe Pangeran Pakuwojo. Banjur anake Pangeran Pakuwojo mau lunga saka omah lan njaluk perlindungan karo Sunan Katong. Kanepsone Pangeran Pakuwojo saya ndodro amarga ngerti yen anak ana sing melindungi yaiki Sunan Katong. Miturut Pangeran Pakuwojo Manawa wis wani mlindungi anake berarti nantang deweke. Senjata kerise Pangeran Pakuwojo wis lolos saka rangkane lan kanthi kanepson kang makantar-kantar langsung nancepake keris mau ana ing awake pawongan kang nglindungi anake wadon mau, yo ora liyo yaiku Sunan Katong. Sunan katong iku sejatine gurune Pangeran Pakuwojo, berarti Pangeran Pakuwojo mateni gurune dewe. Sakwise sadar lan deleng Manawa kang dipateni iku ora liyo yo gurune dewe, sak nalika awake Pangeran Pakuwojo awake lemes. Sak nalika iku Pangeran Pakuwojo nyuwun pangapura marang guruneiku, lan marani gurune iku mau terus sujud ana ing samparane utawa sikile Sunan Katong. Kanthi  sisa tenaga kang isih Sunan Katong Sunan Katong lan Pangeran Pakuwojo mati sampyuh. Sanajan Pangeran Pakuwojo iku muride Sunan Katong ananging Pangeran Pakuwojo iku wis nalingsir saka bebener amarga deweke wis melu lan nyinau ilmu  hitam. Dadi  rong pawongan kang beda aliran iku mati bareng yaiku aliran putih lan aliran hitam.
            Getih kang metu saka awake Sunan katong wernane putih lan getih kang metu saka Pangeran pakuwojo  wernane abang  semu ireng amarga deweke wis nyinau ilmu hitam utawa ngilmu ireng. Getihe Sunun Katong lan Pangeran Pakuwojo mau nyampur dadi siji yaiku getih putih campur karo getih sing wernane abang semu ireng. Getih mau mblaber ana ing sawijining  kali sing wernane  malih dadi wungu. Ana ing  akhire zaman  panggonan iku diarani Kaliwungu saka tembung “kali” yaiku panggonan kanggo perang antarane Sunan Katong karo pangeran Pakuwojo ana ing sacedake sawijining kali. Tembung  “Wungu” yaiku getih kang mbleber ana ing sawijining kali yaiku getihe Sunan Katong kang wernane putih lan getihe Pangeran Pakuwojo kang wernane abang semu ireng kang campur dadi siji ndadekake kali mau wernane dadi wungu. Iku mau asal-usule salah sijine tlatah ana ing kabupaten Kendal yaiku Kutha Kaliwungu.

ASAL USULING SUKOHARJO

Kala rumiyin asal-usuling kutha Sukoharjo wonten gegayutanipun kaliyan pindhahipun kraton Kartosura dhateng desa Sala, amargi geger pacinan. Wekdal menika paprentahan Sri Susuhunan Pakubuwono II. Pindhahipun menika saking pramayogi saking para sesepuh, Amargi kraton dipun anggep sampun kecampuran pemberontak.
     Sesampunipun Nampi pamrayogi utawi pitutur saking sesepuh kraton, Sri Susuhunan ngawontenaken perembugan Kyai Yosodipura, Kyai Tohjoyo, saha pangeran Wijil. Kyai Tohjoyo paring pitedah menawi tlatah utawi  wewengkon benjang ingkang kangge kraton benjang saget ndugekaken karaharjan (Sukoraharjo). Kyai Yosodipura sarujuk saha paring iguh pratikel bilih tlatahipun mbenjangipun tlatah  ingkang mambet wangi (Talawangi).
     Sri Susuhunan sarujuk lajeng paring prentah dhumateng Pangeran Wijil pados panggenan kraton ingkang enggal. Pangeran Wijil nglampahi jejibahan damel kelompok. Kelompok sepisan dipunpandhegani Suranata, Kyai Khalifah Buyut saha Mas Penghulu Pekik Ibrahim. Kelompok dipunpandhegani dening RadenTumenggung Honggowongso saha Tumenggung Tirwiguna.
     Nuju satunggaling dinten, sesampunipun mlampah pinten-pinten dinten, kelompok kalih nemokaken panggenan ingkang dipunanggep cocok dipunedegaken kraton enggal. Sanesipun nemtokaken panggenan kraton, kalih Senapati kasebut ugi nyiapaken sedaya ubarampe kangge ngedekaken kraton, kadosta papan kangge bacira ngayun (alun-alun ngajeng), bacira pungkuran (alun-alun wingking), papan damel senjata (pande), papan kangge damel wrangka keris (Mranggen), papan para istri raja, saha papan kangge kandhang gajah kangge titihan raja.
     Sesampunipun sedaya rampung, piyambakipun nglapuraken asilipun. Sri Susuhunan nyuwun iguh pratikel para sesepuh ingkang kanyata ugi njurung asil kasebut. Namung miturut Kyai Yosodipura tlatah kasebut babagan keamanan boten cocok kabangun kraton, amargi tlatah menika caket kaliyan markasipun Pangeran Sambernyawa wonten Nglaroh. Ing wekdal  menika nembe boten sreg utawi boten cocog utawi pasedherekanipun nembe congkrah kaliyan Sri Susuhunan.
     Lajeng, Sri Susuhunan Pakubuwono II mrentahaken pados Tlatah sanesipun, mrentahaken pados tlatah sanesipun, sinaosa tlatah ingkang dipunpitados Tumenggung Honggowongso dados tlatah sukoraharjo mboten siyos dipunbangun kraton, lajeng hasil panaliten kaserat dados asal-usuling name kitha Sukoharjo, lajeng tlatah kala rumiyin ingkang badhe kangge panggenan wantilan (kandhang) gajah samenika dados desa Begajah.Panggenan  ingkang kangge damel sanjata (pande) dados desa pandean. Panggenan kangge damel wrangka keris (mranggen) dados desa Mranggen. Tlatah kangge para istri (selir) raja dados desa Seliran. Panggenan wiyar bacira pungkuran samenika dados alun-alun Satyanegara, lajeng tlatah ingkang kangge bacira ngayun samena kangge kantor Kodim 9726 Sukoharjo saha mesjid kotaa.
     Mekaten asal-usuling Sukoharjo ingkang saking tembung Sukoraharjo ingkang tegesipun tlatah ingkang maringi karaharjan. Sinaosa wonten crita rakyat boten dipunsebatken namunasal-usuling tetep saget dipunrunut.

ASAL USUL DUSUN NGROTO

ASAL USUL DUSUN NGROTO
            Wonten ing Tlatah Persia, rumiyin wonten setunggal kaluwarga inggih punika kaluwarganipun Nyi Syamsiah, Nyi Syamsiyah kagungan putra ingkang nami Kyai Abdurrahman Ganjur. Kaluwarga kalawau sampun dangu dipuntilar dening ramanipun amargi ramanipun tindak dhateng tlatah Jawi. Saksampunipun Kyai Abdurrohman Ganjur dhiwasa, Kyai Abdurrohman Ganjur kaliyan ibunipun, tindak dateng Jawi saperlu madosi ramanipun. Wonten ing Jawi Kyai Abdurrohman Ganjur kaliyan ibunipun maguru dhateng Sunan Kalijaga. Sampun sawetawis, Kyai Abdurrohman Ganjur emut kaliyan ancasipun tindak dhateng tanah Jawi saperlu madosi ramanipun. Pramila Kyai Abdurrohman Ganjur lajeng pamitan kaliyan ibunipun ugi nyuwun pangestu dhateng Kanjeng Sunan . Kyai Abdurrohman Ganjur taksih yakin menawi ramanipun taksih wonten ing tlatah Jawi, dereng kondur dhateng Persia. Mireng caryosipun Kyai Abdurrohman Ganjur, Kanjeng Sunan trenyuh, Kyai Abdurrohman Ganjur  dipundhawuhi nyisiri Kali Tuntang, amargi mbenjang sanes wekdal ramanipun mesthi miyos mrika. Kali Tuntang kalawau sapinggiripun kathah dipuntuwuhi wit glagah.
            Saksampunipun nyuwun pamit dhateng ibu kaliyan Kanjeng Sunan, Kyai Abdurrohman Ganjur lajeng tindak kanthi prahu nyisiri Kali Tuntang. Saksampunipun dumugi wonten panggenan ingkang dipuntedahaken Kanjeng Sunan, Kyai abdurrohman Ganjur lajeng mandhap, ugi ndamel gubug sapinggiripun kali kalawau supados menawi mangke ramanipun miyos mangertos.
Gubug ingkang sampun dipundamel kalawau yektosipun caket kaliyan pedhukuhan. Ingkang kala rumiyin panggenan punika asring dipunsinggahi santrinipun Sunan Kalijaga wekdal ngawal rakit. Matahun-tahun Kyai Abdurrohman Ganjur manggen wonten pedhukuhan kalawau, saperlu nengga miyosipun ramanipiun kaliyan mulang ngaji dhateng warga padhukuhan  punika ugi padhukuhan sanes-sanesipun. Saksampunipun nengga matahun-tahun, ing setunggaling dinten wonten setunggal tiyang kados kyai, ingkang nembe nitih rakit wonten ing Kali Tuntang. Rakit ingkang nembe dipuntitihi kalawau mboten mangertos lajeng mandheg piyambak, mboten mangertosa rakit kalawau kenging tunggak, lajeng Kyai Abdurrohaman Ganjur mbiyantu teras pitepangan. Mboten dinyana ingkang nembe kemawon pitepangan kalawau inggih punika ramanipun piyambak. Kyai Abdurrohman Ganjur remen sanget, lajeng ngajak kaliyan ramanipun supados manggen wonten ing padhukuhan punika, namung amargi ramanipun taksih kagungan jejibahan dhateng Demak, ramanipun lajeng nerasaken lampah dhateng Demak. Wondene Kyai Abdurrohman Ganjur tetep wonten padhukuhan punika saperlu ngulang ngaji, ibunipun utawi Nyi Syamsiah ugi pungkasanipun nyusul dhateng padhukuhan kalawau, kempal malih kaliyan putranipun. Padhukuhan kalawau dangu-dangu dados padhukuhan ingkang rame. Amargi panggenanipun wonten ing sapinggiripun Kali Tuntang ingkang kathah dipuntuwuhi wit glagah kanthi roto (rata) pramila panggenan kalawau dipunparingi tenger Roto lajeng dados Ngroto. Sakmenika Dhusun Ngroto dados dhusun ingkang rame ugi panggenan ingkang misuwur dhusun santri amargi kathah tiyang ingkang ngudi ilmu agami (mondhok) saking tlatah sanes-sanesipun

ASAL USUL DESA SEDAN ING KABUPATEN REMBANG

Rikala jaman semana para wali nyebarake agama Islam ing tlatah Jawa, sakdurunge kabeh nganut agama Hindu. Wektu iku panguwasa isih diwengku dening raja ing Majapahit yaiku Prabu Brawijaya V. Sakwetara wilayah kabupaten Rembang rikala semana isih akeh daerahe sing awujud alas. Penduduk uripe nggrombol ing padesan cilik tur sepi. Ing kahanan kang kaya mangkono teka nom-noman kang manggon ing alas kono banjur netep mbangun omah kang jarake saka pesisir lor antarane 10 km arah ngidul. Sakbanjure ing panggonan kang isih wujud alas kuwi, nom-noman lanang mau ngajak wong-wong kang ditemoni supaya melu nyinaoni lan nglakoni syariat Islam. Tambah dina tambah akeh wong-wong sing melu pangajake pengembara mau kang ora liya sawijining Syayid.
Padesan kang maune sepi sansaya suwe sansaya reja amarga akeh ditekani wong-wong manca saperlu meguru marang syayid. Sakwise ditekani wong-wong saka mancakang meguru marang Syayid, Syayid kuwi banjur netep manggon ing kono. Alas kang maune gung liwang Liwung ewah dadi desa kang gedhe, akeh penduduke. Cekak aosing crita, Syayid sing maune pengembara malih dadi panguwasa ing panggonan kang anyar. Banjur ora suwe dadi padesan kang rame. Sing diwenehi sebutan Syayidan. Kang ateges papan kang dipanggoni dening sawijining Syayid.
Tindak tanduk lan subasitane Syayid patut kanggo tuladha kang becik kanggo warga sakiwa tengene. Sawijining dina Syayid nandang lara banjur tilar donya. Kabeh pengikute lan penduduk sakiwa tengene ngelingi lelabuhane Syayid sing apik, senadyan wis tilar donya tetep dadi pepeling. Layone dikubur cedak karo omahe banjur kuburane ditanduri wit jati lan dikeramatke ora tau ditebang. Wektu lumaku terus, ora krasa puluhan taun kuburane Syayid angker. Papane  manggon kapernah 300 meter arah ngalor saka pasar Sedan. Sebutan Sedan iku sal mulane saka tembung Syayidan kang tegese Syayid. Kanggo ngeling  jasa-jasane Syayid nganti seprene desa Sedan isih ana.

Tembang Macapat

1. MIJIL
Mijil artinya lahir. Hasil dari olah jiwa dan raga laki-laki dan perempuan menghasilkan si jabang bayi. Setelah 9 bulan lamanya berada di rahim sang ibu, sudah menjadi kehendak Hyang Widhi si jabang bayi lahir ke bumi. Disambut tangisan membahana waktu pertama merasakan betapa tidak nyamannya berada di alam mercapadha. Sang bayi terlanjur enak hidup di zaman dwaparayuga, namun harusnetepi titah Gusti untuk lahir ke bumi. Sang bayi mengenal bahasa universal pertama kali dengan tangisan memilukan hati. Tangisan yang polos, tulus, dan alamiah bagaikan kekuatan getaranmantra tanpa tinulis. Kini orang tua bergembira hati, setelah sembilan bulan lamanya menjaga sikap dan laku prihatin agar sang rena (ibu) dan si ponang (bayi) lahir dengan selamat. Puja puji selalu dipanjat agar mendapat rahmat Tuhan Yang Maha Pemberi Rahmat atas lahirnya si jabang bayi idaman hati.
Tembang Mijil ngemu sifal : prihatin, ngemurasa, lega
Tembang macapat mijil laras pelog pathet barang  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
2. MASKUMAMBANG
Setelah lahir si jabang bayi, membuat hati orang tua bahagia tak terperi. Tiap hari suka ngudang melihat tingkah polah sang bayi yang lucu dan menggemaskan. Senyum si jabang bayi membuat riang bergembira yang memandang. Setiap saat sang bapa melantunkan tembang pertanda hati senang dan jiwanya terang. Takjub memandang kehidupan baru yang sangat menantang. Namun selalu waspada jangan sampai si ponang menangis dan demam hingga kejang. Orang tua takut kehilangan si ponang, dijaganya malam dan siang agar jangan sampai meregang. Buah hati bagaikan emas segantang. Menjadi tumpuan dan harapan kedua orang tuannya mengukir masa depan. Kelak jika sudah dewasa jadilah anak berbakti kepada orang tua, nusa dan bangsa.
Tembang maskumambang ngemu sifat : ngeres, nelangsa.
Tembang  macapat maskumambang laras pelog pathet barang  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=lf0J-syqwRU 
3. KINANTI
Semula berujud jabang bayi merah merekah, lalu berkembang menjadi anak yang selalu dikanthi-kanthi kinantenan orang tuannya sebagai anugrah dan berkah. Buah hati menjadi tumpuan dan harapan. Agar segala asa dan harapan tercipta, orang tua selalu membimbing dan mendampingi buah hati tercintanya. Buah hati bagaikan jembatan, yang dapat menyambung dan mempererat cinta kasih suami istri. Buah hati menjadi anugrah ilahi yang harus dijaga siang ratri. Dikanthi-kanthi (diarahkan dan dibimbing) agar menjadi manusia sejati. Yang selalu menjaga bumi pertiwi.
Tembang kinanthi ngemu sifat : tresna, asih, seneng.
Tembang  macapat kinanthi laras slendro pathet manyura  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=_rIKQWi46Yc 
4. SINOM
Sinom isih enom. Jabang bayi berkembang menjadi remaja sang pujaan dan dambaan orang tua dan keluarga. Manusia yang masih muda usia. Orang tua menjadi gelisah, siang malam selalu berdoa dan menjaga agar pergaulannya tidak salah arah. Walupun badan sudah besar namun remaja belajar hidup masih susah. Pengalamannya belum banyak, batinnya belum matang, masih sering salah menentukan arah dan langkah. Maka segala tindak tanduk menjadi pertanyaan sang bapa dan ibu. Dasar manusia masih enom (muda) hidupnya sering salah kaprah.
Tembang sinom ngemu sifat : grapyak.
Tembang  macapat sinom laras pelog pathet 6  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
5. DHANDHANGGULA
Remaja beranjak menjadi dewasa. Segala lamunan berubah ingin berkelana. Mencoba hal-hal yang belum pernah dirasa. Biarpun dilarang agama, budaya dan orang tua, anak dewasa tetap ingin mencobanya. Angan dan asa gemar melamun dalam keindahan dunia fana. Tak sadar jiwa dan raga menjadi tersiksa. Bagi anak baru dewasa, yang manis adalah gemerlap dunia dan menuruti nafsu angkara, jika perlu malah berani melawan orang tua. Anak baru dewasa, remaja bukan dewasa juga belum, masih sering terperdaya bujukan nafsu angkara dan nikmat dunia. Sering pula ditakut-takuti api neraka, namun tak akan membuat sikapnya  menjadi jera. Tak mau mengikuti kareping rahsa, yang ada selalu nguja hawa. Anak dewasa merasa rugi bila tak mengecap manisnya dunia. Tak peduli orang tua terlunta, yang penting hati senang gembira. Tak sadar tindak tanduknya bikin celaka, bagi diri sendiri, orang tua dan keluarga. Cita-citanya setinggi langit, sebentar-sebentar minta duit, tak mau hidup irit. Jika tersinggung langsung sengit. Enggan berusaha yang penting apa-apa harus tersedia. Jiwanya masih muda, mudah sekali tergoda api asmara. Lihat celana saja menjadi bergemuruh rasa di dada. Anak dewasa sering bikin orang tua ngelus dada. Bagaimanapun juga mereka buah dada hati yang dicinta. Itulah sebabnya orang tua tak punya rasa benci kepada pujaan hati. Hati-hati bimbing anak muda yang belum mampu membuka panca indera, salah-salah justru bisa celaka semuanya
Tembang dhandhanggula ngemu sifat : luwes, ngresepake.
Tembang  macapat dhandhanggula laras pelog pathet 6  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=cU7srYIlToI 
6. ASMARANDANA
Asmaradana atau asmara dahana yakni api asmara yang membakar jiwa dan raga. Kehidupannya digerakkan oleh motifasi harapan dan asa asmara. Seolah dunia ini miliknya saja. Membayangkan dirinya bagaikan sang pujangga atau pangeran muda. Apa yang dicitakan haruslah terlaksana, tak pandang bulu apa akibatnya. Hidup menjadi terasa semakin hidup lantaran gema asmara membahana dari dalam dada. Biarlah asmara membakar semangat hidupnya, yang penting jangan sampai terlena. Jika tidak, akan menderita dikejar-kejar tanggungjawab hamil muda. Sebaliknya akan hidup mulia dan tergapai cita-citanya. Maka sudah menjadi tugas orang tua membimbing mengarahkan agar tidak salah memilih idola. Sebab sebentar lagi akan memasuki gerbang kehidupan baru yang mungkin akan banyak mengharu biru. Seyogyanya suka meniru tindak tanduk sang gurulaku, yang sabar membimbing setiap waktu dan tak pernah menggerutu. Jangan suka berpangku namun pandailah  memanfaatkan waktu. Agar cita-cita dapat dituju. Asmaradana adalah saat-saat yang menjadi penentu, apakah dirimu akan menjadi orang bermutu, atau polisi akan memburu dirimu. Salah-salah gagal menjadi menantu, malah akan menjadi seteru.
Tembang asmarandana ngemu sifat : kesemsem.
Tembang  macapat asmarandana laras slendro barang miring  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=BQLaDuVIUJU 
7. GAMBUH
Gambuh atau Gampang Nambuh, sikap angkuh serta acuh tak acuh, seolah sudah menjadi orang yang teguh, ampuh dan keluarganya tak akan runtuh. Belum pandai sudah berlagak pintar. Padahal otaknya buyar matanya nanar merasa cita-citanya sudah bersinar. Menjadikannya tak pandai melihat mana yang salah dan benar. Di mana-mana ingin diakui bak pejuang, walau hatinya tak lapang. Pahlawan bukanlah orang yang berani mati, sebaliknya berani hidup menjadi manusia sejati. Sulitnya mencari jati diri kemana-mana terus berlari tanpa henti.  Memperoleh sedikit sudah dirasakan banyak, membuat sikapnya mentang-mentang bagaikan sang pemenang. Sulit mawas diri, mengukur diri terlalu tinggi. Ilmu yang didapatkannya seolah menjadi senjata ampuh tiada tertandingi lagi. Padahal pemahamannya sebatas kata orang. Alias belum bisa menjalani dan menghayati. Bila merasa ada  yang kurang, menjadikannya sakit hati dan rendah diri. Jika tak tahan ia akan berlari menjauh mengasingkan diri. Menjadi pemuda pemudi yang jauh dari anugrah ilahi. Maka, belajarlah dengan teliti dan hati-hati. Jangan menjadi orang yang mudah gumunan dan kagetan. Bila sudah paham hayatilah dalam setiap perbuatan. Agar ditemukan dirimu yang sejati sebelum raga yang dibangga-banggakan itu menjadi mati.
Tembang gambuh ngemu sifat : semanak, lucu, guyon.
Tembang  macapat gambuh laras pelog pathet 6  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=RwA2Cw9ZuZM 
8. DURMA
Munduring tata krama. Dalam cerita wayang purwa dikenal  banyak tokoh dari kalangan “hitam” yang jahat. Sebut saja misalnya Dursasana, Durmagati,Duryudana. Dalam terminologi Jawa dikenal berbagai istilah menggunakan suku kata dur/ dura (nglengkara) yang mewakili makna negatif (awon). Sebut saja misalnya : duraatmokodurokodursiladura sengkaraduracara (bicara buruk), durajaya,dursahasyadurmaladurnitidurtadurtamaudur, dst.  Tembang Durma, diciptakan untuk mengingatkan sekaligus  menggambarkan keadaan manusia yang cenderung berbuat buruk atau jahat. Manusia gemar udur atau cekcok, cari menang dan benernya sendiri, tak mau memahami perasaan orang lain. Sementara manusia cendrung mengikuti hawa nafsu yang dirasakan sendiri (nuruti rahsaning karep). Walaupun merugikan orang lain tidak peduli lagi. Nasehat bapa-ibu sudah tidak digubris dan dihiraukan lagi. Lupa diri selalu merasa iri hati. Manusia walaupun tidak mau disakiti, namun gemar menyakiti hati. Suka berdalih niatnya baik, namun tak peduli caranya yang kurang baik. Begitulah keadaan manusia di planet bumi, suka bertengkar, emosi, tak terkendali, mencelakai, dan menyakiti. Maka hati-hatilah, yang selalu eling dan waspadha.
Tembang durma ngemu sifat : galak, nesu.
Tembang  macapat durma laras pelog pathet barang  dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=ThrQDabn8Cc 
9. PANGKUR
Bila usia telah uzur, datanglah penyesalan. Manusia menoleh kebelakang (mungkur) merenungkan apa yang dilakukan pada masa lalu. Manusia terlambat mengkoreksi diri, kadang kaget atas apa yang pernah ia lakukan, hingga kini yang ada  tinggalah menyesali diri. Kenapa dulu tidak begini tidak begitu. Merasa diri menjadi manusia renta yang hina dina sudah tak berguna.  Anak cucu kadang menggoda, masih meminta-minta sementara sudah tak punya lagi sesuatu yang berharga. Hidup merana yang dia punya tinggalah penyakit tua. Siang malam selalu berdoa saja, sedangkan raga tak mampu berbuat apa-apa.  Hidup enggan mati pun sungkan. Lantas bingung mau berbuat apa. Ke sana-ke mari ingin mengaji, tak tahu jati diri, memalukan seharusnya sudah menjadi guru ngaji. Tabungan menghilang sementara penyakit kian meradang. Lebih banyak waktu untuk telentang di atas ranjang. Jangankan teriak lantang, anunya pun sudah tak bisa tegang, yang ada hanyalah mengerang terasa nyawa hendak melayang. Sanak kadhang enggan datang, karena ingat ulahnya di masa lalu yang gemar mentang-mentang. Rasain loh bentar lagi menjadi bathang..!!
Tembang pangkur ngemu sifat : nepsu kang prihatin.
Tembang  macapat pangkur laras pelog pathet 6 dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=2ilg05pAVoI 
10. MEGATRUH
Megat ruh, artinya putusnya nyawa dari raga. Jika pegat tanpa aruh-aruh. Datanya ajal akan tiba sekonyong-konyong. Tanpa kompromi sehingga manusia banyak yang disesali.  Sudah terlambat untuk memperbaiki diri. Terlanjur tak paham jati diri. Selama ini menyembah tuhan penuh dengan pamrih dalam hati, karena takut neraka dan berharap-harap pahala surga. Kaget setengah mati saat mengerti kehidupan yang sejati. Betapa kebaikan di dunia menjadi penentu yang sangat berarti. Untuk menggapai kemuliaan yang sejati dalam kehidupan yang azali abadi. Duh Gusti, jadi begini, kenapa diri ini sewaktu masih muda hidup di dunia fana, sewaktu masih kuat dan bertenaga, namun tidak melakukan kebaikan kepada sesama. Menyesali diri ingat dulu kala telah menjadi durjana. Sembahyangnya rajin namun tak sadar sering mencelakai dan menyakiti hati sesama manusia. Kini telah tiba saatnya menebus segala dosa, sedih sekali ingat tak berbekal pahala. Harapan akan masuk surga, telah sirna tertutup bayangan neraka menganga di depan mata. Di saat ini manusia baru menjadi saksi mati, betapa penyakit hati menjadi penentu dalam meraih kemuliaan hidup yang sejati. Manusia tak sadar diri sering merasa benci, iri hati, dan dengki. Seolah menjadi yang paling benar, apapun tindakanya ia merasa paling pintar,  namun segala keburukannya dianggapnya demi membela diri.  Kini dalam kehidupan yang sejati, sungguh baru bisa dimengerti, penyakit hati sangat merugikan diri sendiri. Duh Gusti…!
Tembang megatruh ngemu sifat : getun, nglangut.
Tembang  macapat megatruh laras pelog pathet barang dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=0TX1E-9vmxQ 
11. POCUNG
Pocung atau pocong adalah orang yang telah mati lalu dibungkus kain kafan. Itulah batas antara kehidupan mercapadha yang panas dan rusak dengan kehidupan yang sejati dan abadi. Bagi orang yang baik kematian justru menyenangkan sebagai kelahirannya kembali, dan merasa kapok hidup di dunia yang penuh derita. Saat nyawa meregang, rasa bahagia bagai lenyapkan dahaga mereguk embun pagi. Bahagia sekali disambut dan dijemput para leluhurnya sendiri. Berkumpul lagi di alam yang abadi azali. Kehidupan baru setelah raganya mati.
Tak terasa bila diri telah mati. Yang dirasa semua orang kok tak mengenalinya lagi. Rasa sakit hilang badan menjadi ringan. Heran melihat raga sendiri dibungkus dengan kain kafan.  Sentuh sana sentuh sini tak ada yang mengerti. Di sana-di sini ketemu orang yang menangisi. Ada apa kok jadi begini, merasa heran kenapa sudah bahagia dan senang kok masih ditangisi. Ketemunya para kadhang yang telah lama nyawanya meregang. Dalam dimensi yang tenang, hawanya sejuk tak terbayang. Kemana mau pergi terasa dekat sekali. Tak ada lagi rasa lelah otot menegang. Belum juga sadar bahwa diri telah mati. Hingga beberapa hari barulah sadar..oh jasad ini telah mati. Yang abadi tinggalah roh yang suci.
Sementara yang durjana, meregang nyawa tiada yang peduli. Betapa sulit dan sakit meregang nyawanya sendiri, menjadi sekarat yang tak kunjung mati. Bingung kemana harus pergi, toleh kanan dan kiri  semua bikin gelisah hati.  Seram mengancam dan mencekam. Rasa sakit kian terasa meradang. Walau mengerang tak satupun yang bisa menolongnya. Siapapun yang hidup di dunia pasti mengalami dosa. Tuhan Maha Tahu dan Bijaksana tak pernah luput menimbang kebaikan dan keburukan walau sejumput. Manusia baru sadar, yang dituduh kapir belum tentu kapir bagi Tuhan, yang dianggap sesat belum tentu sesat menurut Tuhan.  Malah-malah yang suka menuduh  menjadi tertuduh. Yang suka menyalahkan justru bersalah. Yang suka mencaci dan menghina justru orang yang hina dina. Yang gemar menghakimi orang akan tersiksa. Yang suka mengadili akan diadili. Yang ada tinggalah rintihan lirih tak berarti, “Duh Gusti pripun kok kados niki…! Oleh sebab itu, hidup kudu jeli, nastiti, dan ngati-ati. Jangan suka menghakimi orang lain yang tak sepaham dengan diri sendiri. Bisa jadi yang salah malah pribadi kita sendiri. Lebih baik kita selalu mawas diri, agar kelak jika mati arwahmu tidak nyasar menjadi memedi.
Tembang pocong ngemu sifat :
Tembang  macapat pocong laras slendro pathet manyura dengan titilaras dan cakepan dapat di down load pada link di bawah ini :
http://www.youtube.com/watch?v=n3sSYOBdtu8